Menu
Ouderenzorg, sterk aan het werk.
15 en 16 nov 2010.
2 dagen op de hei in Lunteren met 200 andere diëtisten werkzaam in verpleeg- en verzorgingshuizen. Een feest van herkenning en erkenning. Dit is zeker geen serieuze samenvatting, maar een impressie van de dagen en vooral een lijstje van dingen die ik mee heb genomen naar huis.
Nummer 1 is een idee dat uit de zaal kwam: Alle maaltijden op de PG-afdeling verrijken, want dat is toch nodig voor 95% van de bewoners. Ja, dat past binnen de normen van verantwoorde zorg: Vakbekwaam zorgen voor kwaliteit van leven. En … dat scheelt veel aanvragen en regelen. Zeker ook doeltreffend te noemen. Die neem ik mee.
Veroudering is toch een wat deprimerend onderwerp: ouderdom is zelfs als ziekte te beschouwen die we moeten bestrijden. We moeten aan de gang met energie en eiwitten om cachexie en sarcopenie te behandelen. Hoe meet je dat allemaal? In de pauze veel discussie over handknijpmetingen, bio-impedantiemetingen bij de bewoners in het verpleeghuis. Want we willen wel graag aantonen dat we de spierkracht en het functioneren verbeteren en geen zwembandjes kweken. Conclusie: we moeten onderzoek gaan doen!! De hogescholen zitten te springen om onderwerpen en er zijn deze dagen afspraken gemaakt om opdrachten uit te zetten bij verschillende hogescholen om zo te komen tot goede instrumenten om onze interventies te meten. Genoteerd! Studenten maak de borst maar nat.
Dementie: toch schrijnend om te zien hoe de mens gewicht verlies, zijn reuk en smaak minder worden, er schade optreedt aan de hersenen die niet meer wordt hersteld. En … pas op met anticholinergie-medicatie, want die hebben een negatief effect bij dementie. Verdriet, vreugde, seks, wat bepaalt de waarde die wij geven aan het leven? Duidelijk is geworden dat bij verhoogd welbevinden er minder kans is op probleemgedrag. Ja, daarin verschillen we niet van dementerenden.
Tussen alle presentaties waren er koffie- en maaltijdmomenten met heel veel gesprekken en uitwisseling van ideeën. Bij het ontbijt op de 2e dag merkten wij op dat aan de tafel naast de onze er al om 8 uur gesproken werd over de implementatie van de SNAQ. Wij zaten nog even wakker te worden, maar tot onze verbazing waren we om half 9 ook druk bezig met ons werk als diëtist. Die 20 studiepunten voor deze 2 dagen waren echt veel te laag ingeschat!
De 2e dag bracht veel informatie over het CVA en ook over communicatieproblemen met deze patiëntgroep. In een rollenspel konden we oefenen met beide kanten van dit probleem. Als patiënt voelde ik een soort triomf toen de diëtist tegenover mij begreep dat ik graag pindakaas op brood wil. Mijn leermoment was ook dat ik vaker met deze bewoner ga praten, want zij raken toch al snel in een sociaal isolement, als iedereen meer over hen praat dan met hen.
De presentatie over de palliatieve zorg in een hospice liet zien hoe we het ook binnen de verpleeghuizen graag zouden regelen. De film: Koken met Liefde, was prachtig.
Polyfarmacie en nutriëntenstatus: oeps, het valt niet mee om dat in een enkele zin weer te geven. De risico’s op voedingsdeficiënties bij het gebruik van medicijnen is een duidelijk risico, maar er is weinig van vermeld in de bijsluiters en bij artsen ook nog vaak onbekend terrein. Wat moeten wij als diëtisten allemaal gaan suppleren? Vit B, Mg en Q10? Wat kost het controleren versus suppleren? Meer vragen dan antwoorden, maar let op: Drink in ieder geval nooit grapefruitsap als je medicijnen gebruikt, want dat is erg gevaarlijk.
En dan de uitsmijter van de dagvoorzitter: Wees geen drammer, maar charmant.
Die lijst ik in.
Geweldig leuke dagen gehad.
Nel Fredrikze